پنجشنبه، فروردین ۰۸، ۱۳۸۷

زنده ام. می نویسم


بالاخره که چی

یه وقتی باید دوباره شروع کنم به نوشتن
البته اینکه این مدت نمی نوشتم دلیل خاصی نداشت.و خوب دلیلی برای نوشتن هم نداشتم
خالی موندن نیم رخ رو بذارید به حساب خالی بودن خودم
باور کنید همه چیز مثل گذشته هاست.چیز های کوچکی هم که تغییر کرده از من نیست.من تازه سر خط تغییرم
اگر چیزی می نوشتم هم تکراری می شدخودم از تکرار ها خسته ام.و شما هم حتما

۱ نظر:

ناشناس گفت...

خوشحالم که دوباره برگشتی .
راستی دفعه آخرتم باشه اینقده غیبتت طولانی میشه .