دوشنبه، آذر ۱۲، ۱۳۸۶

اگر امروز یک ساعت راه نمی رفتم،باورم می شد که مرده ام


روزه داری هم سخت است هااا.می روم که دو هفته روزه بگیرم
از پس کارهای خیلی سخت تر بر آمدم.این دو هفته نمی کشتم

باید یادم بیاد که هنوز زنده ام

۴ نظر:

ناشناس گفت...

چه اهمیت دارد
گاه اگر می رویند
قارچ های غربت ؟

سبز باشی

ناشناس گفت...

is there hope azadeh? will there be freedom & justice? love peace n truth on our planet, in our lives?

ناشناس گفت...

:S.

ناشناس گفت...

هيچ از اين جور كارا خوشم نمياد ، ، البته اگر حدسم درست باشه !!!

ياد يه جمله افتادم كه يادم نيست از كيه : در خيابان انسانهائي هستند كه به آدم نگراني تعارف مي كنند

باید یادم بیاد که هنوز زنده ام ، هر وقت اين احساس رو كردي بدون كه بايد بيشتر خودت رو بشناسي ، توانائي و بودن تو چيزهائي كه تو پست بعدي نوشتي و از همين پست ريشه دار شده ، خلاصه نميشه ، همونطور هم كه گفتي همش الكيه .