شب یلدا

بس که این درسا زیادند حتی وقت نکردم تا مغازه ایرانیها برم و انار و آجیل بخرم
چند تا شمع دور اتاق روشن کردم و میز رو با خرت و پرت های جشن های اینجایی ها چیدم
و چند شیشه شراب و شاید چیزی برای "های"شدن
ندا با یه بسته آجیل ترکی آمد.و بعد کاوه و آرمین
ساکت بودم
ندا بالای اتاق روی تخت نشسته بود و شال گردن می بافت.و چه شیرین جای خالی مادر بزرگ را گرفته بود.کرسی نداشتیم
کیسه آب گرم را زیر پتویی گذاشته بود و پاهایش را سر داد زیر پتو.آرمین – داریوش می خواند و کاوه می پیچید
و من ساکت بودم.با این بچه های های اهل دل نما چه حرفی دارم؟دهان که باز کنی،سوء تفاهم و بعدش خاله زنک بازی ها و پچ پچ های تو سالن غذا خوری
بد بختی اینه که وقتی ساکت میشم هم جور دیگه ای تیکه میندازن
بحث نادر شاه بود و آغا محمد خان قاجار
آرمین رفت و با رفتنش هارمونی نا بیشتر شد.مولانا.دف.یا هو
بودیم یا نبودیم بماند
دلم سه تار می خواست
تو بزن.تو بخوان.من دیگه صدایی ندارم.دیگه نفسی ندارم