بازی-بازی...می بازم

خودم را وارد بازی های بچه گانه می کنم
روزی صد بار دو تا وبلاگ رو لود می کنم،بلکه از این آشفتگی ام کم شود.امتحانها نزدیکند و من نا آرامم و درس نمی خوانم.گاهی به خودم و انتخاب هایم که نگاه می کنم از خودم لجم می گیره و شروع می کنم به سرزنش خودم.که چرا اطرافیانم را قوی تر انتخاب نمی کنم که در این شرایط ها،چهار تا بخوابونن تو گوشم و بگن:این بچه بازی ها رو بی خیال.بشین سر درست.تو آرزو های بزرگ تری داری

دلم برای نوشته های نیلوفر و لوتوس تنگ شده
برای روزی چند بار لود کردن زرشک.با اینکه می دونم دیر به دیر آپ میشه

بازم خودم تنهایی باید با همه احساسهای بدم بجنگم.کاش نمی تونستم.کاش کم میاوردم و می گفتم:خلاص


پ.ن:توجه داشتید از خود سانسوری در اومدم!؟ناز شست این دوستان و مشکلات جدید